Inspiratie in het alledaagse

Daar ben ik weer! Na een paar dagen geen blog, vertel ik jullie graag wat er allemaal is gebeurd en wat ik weer geleerd heb.
Mijn vriendin Froukje heeft ook een eigen onderneming en zij komt met allerlei ideeën om mijn creatieve projecten aan de man te brengen en reclame te maken. Geweldig! Zij denkt enorm met mij mee en daar ben ik haar heel dankbaar voor. Het voelt goed om te weten dat mensen in jou en jouw werk geloven. Dus we gaan er voor! Overigens heb ik ook tussen de bedrijven door nog wat leuke embellishments gemaakt:

Gisteren was weer een dagje met werken en muziek. Ook heerlijk om te doen, hoor! Ik wilde eigenlijk graag weer aan de slag, maar ik had er even de tijd niet voor. We moesten ook nog naar een verjaardag…Daar waren mijn twee (oudere) zussen ook! Onze middelste zus vertelde dat het op het werk niet zo lekker ging en dat ze eigenlijk ziek thuis zit. Ze zit een beetje in de knoop met zichzelf, met wat ze straks wil gaan doen, de twijfels en de angsten, de deuk in haar zelfvertrouwen. Ik herken het allemaal! Ik ben eigenlijk ook al twee jaar ‘beroepswerkeloos’. Zo kwam mijn nieuwe keuze om deze weg in te slaan ook ter sprake. Hoewel ik toch een beetje eng vond om mijn zussen mijn gewaagde stappen uit te leggen, heb ik dat heel ‘zelfverzekerd en met overtuiging’ gedaan. En de reacties waren niet eens afwijzend of sceptisch, maar eerder verrast en vol verwachting waar het schip zal stranden. Dus dat was eigenlijk best een meevaller.

Dus met dat positieve gevoel ben ik vandaag weer verder gaan lezen in het boek van Kelly. Het vierde hoofdstuk gaat over het vinden van inspiratie in de alledaagse dingen en daar de schoonheid van in te zien. Als je dat lukt, zal je creatieve geest enorm groeien en vind je altijd wel inspiratie voor ‘iets’. Dat is best geruststellend…want geen inspiratie hebben is voor een kunstenaar natuurlijk funest!
Kelly adviseert om alle mooie momenten op één of andere manier vast te leggen: met een foto of een blog, of beide…
Waar ik deze week heel blij van werd, was van mijn dochter Britt die heel ‘alledaags’ een rondje op een pony reed tijdens een braderie in Wijchen, op Hemelvaartsdag…die lach op haar gezicht, onbetaalbaar toch? En dus een bron van inspiratie!

Picasso zei:

Zo waar! De kunst is dus om te gaan genieten van die simpele, alledaagse dingen…moeilijk? Nee, dat denk ik niet, eigenlijk!

Liefs, Gera.