Na een ochtend werken (van 05:15-10:30 uur), kan ik nu weer rustig schrijven aan mijn blog. Gisteren heb ik weer een hoofdstuk gelezen uit het boek van Kelly Rae Roberts. Dat gaat over de expressie van onze emotie(s) in creatieve projecten. Soms omdat we het verbaal niet kunnen verwoorden, soms om oude wonden te helen, soms om het leven van nu te vieren. Het laat ons veranderen van de persoon die we waren in de persoon die we willen zijn. Om dat te bereiken moeten we de vergeten of verdrongen momenten omarmen en herbeleven; alleen dan kunnen we weer verder. Het hoeven niet per se nare herinneringen zijn, het kan ook juist zijn dat je terugdenkt aan dat vrolijke kinderliedje. Het gaat bij het maken van je project uiteindelijk niet om het resultaat, maar vooral om het creatieve/emotionele proces. Het maakt ons weer compleet en onze geest gaat groeien. Dat merk ik zelf op dit moment; ik ben zo opgewonden over wat ik zou willen bereiken, dat ik ook haast niet kan stoppen met het maken van mooie, leuke dingen. Ik wil maar met klei in de weer, met verf , papier en medium gel. Zo móest ik gisteravond per se die twee leuke labeltjes van klei afwerken, waar ik zondag al mee begonnen was. Het resultaat:
Jammer de afdruk van mijn logo niet helemaal gelukt is, maar oefening baart kunst, zullen we maar zeggen. Het geeft wel een erg leuk effect vind ik zelf. Natuurlijk kan ik het ook eerst op het papier printen, maar dat geeft een minder ‘handgemaakt’ effect dan via deze stempeltechniek.
Ik ga eens kijken of er een leuk potje in huis te vinden is voor een nieuw waxinelichtje…of misschien ga ik wel een ‘how-to’ uit het boek van Kelly maken. Ik laat je snel weer weten wat het geworden is…tot gauw!
Liefs,
Gera.
Ze zijn ontzettend leuk geworden.
Het is de kunst om de pijnlijke herinneringen los te laten en in te wisselen voor positieve invloeden, dat geeft je kracht. Het gaat geweldig worden, meid.